De doden die niet gecremeerd werden

„Er zijn 28 gallons brandstof en een vonk nodig om een menselijk lichaam te verbranden. Het lichaam ligt urenlang plat in vlammen, terwijl de crematoriumoven zo heet wordt als gesmolten steen.” Zo begint journalist Shaun Raviv de podcastserie Noble waarin hij het verhaal vertelt van Tristate, een crematorium in het dorpje Noble in de staat Georgia.

Het begint in 2002, wanneer een brandstofleverancier propaangas komt afleveren en een lijk ziet liggen. Uiteindelijk leidt deze ontdekking tot een groot onderzoek. In totaal worden op het terrein meer dan driehonderd menselijke lichamen gevonden in allerlei staten van ontbinding. En dus niet gecremeerd.

Wat is hier in hemelsnaam gebeurd? Wat was de impact op nabestaanden die, ervan overtuigd dat hun overleden dierbaren eeuwige rust hadden gevonden, opnieuw in rouw gestort werden? En wat bewoog de eigenaar van het crematorium, om dit te doen? Raviv sprak met een groot aantal betrokkenen en geeft antwoord op die vragen zonder ook maar een moment te vervallen in sensatiezucht. De grootste vraag die hij opwerpt blijft echter onbeantwoord en zingt nog lang na in het hoofd van de luisteraar: wat zijn de levenden eigenlijk verschuldigd aan de doden?