Galeriehouder Willem Baars schenkt op openingen wijn die wél te drinken is

‘Er is maar heel weinig goede kunst en er is maar heel weinig goede wijn’, zegt kunsthandelaar en galeriehouder Willem Baars, in bezit van zo’n 1.500 flessen. Bourgogne koopt en drinkt hij het meest. „Verder Bordeaux, beetje Rhône, beetje Loire. Een paar uitstapjes naar Duitsland. En vooruit, een Barolo.” Van de nu zo gehypte natuurwijn moet hij niets hebben. „Wat ik heb gedronken, vond ik niet te zuipen.”

Baars’ wijnliefde begon toen hij als student samen met vrienden zijn eerste kistjes Bordeaux kocht bij Christie’s. „Ik kwam voor de kunstveiling en pakte de wijncatalogus mee.” Voor soms maar 20 gulden per fles kregen ze Bordeaux in handen met klinkende namen als Chasse-Spleen en Château Gloria.

Een van de dingen die wijn voor Baars zo aantrekkelijk maakt is dat het spannend blijft. „Je weet ongeveer wat je gaat drinken, hebt erover gelezen. Dan gaat zo’n fles open en valt ’ie mee of tegen. Wijn is een levend product, dat per jaar of zelfs per fles verschilt. Hoe mooi is het om – net zoals bij een goed kunstwerk – uit het veld geslagen te worden omdat het toch anders is dan je in je hoofd had?”

Baars koopt jaarlijks voor tussen de 15- en 20.000 euro aan wijn. Een deel is een zakelijke besteding. „Op de meeste galerieopeningen is de wijn niet te drinken, bij mij wel. Daar heb ik me mee onderscheiden. In 2007 schonk ik op een opening nog 96 flessen Henri Boillot, een grote witmaker uit de Bourgogne.” Nu discrimineert hij: grote klanten krijgen de beste wijn. In restaurants neemt hij zijn eigen wijn mee. Het kurkengeld betaalt hij met genoegen. „Ik kan die flessen toch het beste opentrekken bij iemand die heel goed kookt.”

Wijn is een levend product, dat per jaar of zelfs per fles verschilt

Net als in de kunst ziet Baars in de wijnmarkt een obsessie met trofeeën: beroemde namen die voor absurde prijzen worden geveild. Liever zoekt hij naar wijn van ‘culthuizen’ zoals Potinet-Ampeau. In zijn lievelingsgebied, Bourgogne, is het verschil tussen een fles van 3.000 of 80 euro soms maar vijftig centimeter. Wijnranken van wereldberoemde en onderbelichte makers groeien letterlijk zij aan zij.

Maanden later kan Baars de smaak van een glas wijn in gedachten terughalen. Als gewoonlijk gematigde drinker biecht hij een stuitende uitzondering op: Romanée Conti Grand Cru 2005, één van de exclusiefste wijnen ter wereld. Acht jaar geleden kreeg hij er een glas van op een diner. „Ik had toen al zoveel gedronken dat ik me er geen zak meer van kan herinneren.”