Folkert Jensma is juridisch redacteur en schrijft tweewekelijks over de rechtsstaat.
In politiek Den Haag manifesteert asielminister Marjolein Faber zich als solistisch, wantrouwend, ongrijpbaar maar vooral ook onbereikbaar.
Waar valt in 2025 hoop uit te putten? Deze stukjes waren afgelopen jaar immers niet altijd écht om te lachen. We kijken naar een wankel kabinet een greep naar het noodrecht deed, zonder resultaat, gelukkig.
Hoeveel procedures mag de burger en belanghebbende ‘stapelen’ voordat het vastloopt? Draait dat hoog ontwikkelde systeem van gedetailleerd belangen afwegen dan niet vanzelf vast?
Het afpakken van het Nederlanderschap wordt na de rellen in Amsterdam weer als remedie genoemd in Den Haag. Maar dat is niet wenselijk, schrijft Folkert Jensma. Denaturalisatie definieert twee typen Nederlandse burgers en dat is in strijd met de Grondwet.
Die ‘gevoelde asielcrisis’ bleek een doorsnee prioriteit die met ‘gewone’ spoed kon worden afgehandeld. Wat nu dan ook gebeurt, na maanden ophef, kletskoek en pseudo-machtsvertoon door minister Faber (PVV). De rechtsstaat overleefde deze operette-aanslag. Maar het is nu wachten op de volgende poging.
Kleur doet er toe, kleur bestaat. Kleur kan niet meer ‘ongezien’ worden verklaard, een smoes die ik ook van mezelf nog weet. Dat is dus zelfbedrog, dat zogenaamde ‘kleurenblind’ zijn van witte mensen. In mijn hoofd zitten natuurlijk beelden en oordelen op basis van kleur.
Platformbedrijven hebben veel macht over welk nieuws wij tot ons krijgen. De professionele journalistiek hangt aan een dun draadje, terwijl zij van groot belang is.
Legitimiteit en gezag zijn júist in uitzonderingssituaties onontbeerlijk. Dan dreigt immers antidemocratisch gedrag.
Hij worstelde er maanden mee. Doe ik het wel of niet? Het afgelopen jaar passeerden er bij de Amsterdamse bestuursrechter Ronny van de Water wekelijks Toeslagenzaken.
In juni bleek dat het aantal sociaal advocaten achteruit kachelt. Extra zorgwekkend: de jongere sociaal advocaten houden er mee op.
Daar gaan we weer, met het zoveelste vernederlandste vreemdelingenkind, voor wie optochten worden gehouden en petities getekend, schrijft columnist Folkert Jensma. „De ironie wil dat áls het Hoofdlijnenakkoord was uitgevoerd, we nooit van Mikael hadden gehoord.”
Wat betekent de klimaatcrisis voor de keuze van cliënten die een advocaat vertegenwoordigt?
Alleen begrijpelijke vonnissen hebben gezag. Dat betekent uitleggen wat recht is, waarom en hoe de rechter daartoe kwam.
Dit nieuwe kabinet ziet het recht als obstakel, waar je politiek langs moet zien te komen, met excepties en uitzonderingen. En met retoriek. Vandaar die twee verweesde boeken over de Grondwet in het Torentje tijdens de afscheidstoespraak van Mark Rutte.
Inhoudelijk een afslankkuur en organisatorisch wordt het bootcamp – zelfdiscipline, centrale verantwoording en harde prestatieafspraken met de parketten in het land.
De heftige ruk aan de noodklok door de Staatscommissie rechtsstaat vorige week kan niet zonder gevolgen blijven. Althans niet als je de burgers van die rechtsstaat serieus neemt.
Hoger beroep in asielzaken schaft Wilders c.s. botweg af. De Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State repareert in het vreemdelingenrecht lacunes, beslist over toepassing van regels en toetst ‘gegroeide praktijken’ aan het recht. Volgens het akkoord moet de Afdeling z’n taak als hoogste vreemdelingenrechter afstaan.
Als de rechtsstaat de afgelopen weken een controlekamer had, welke kleur waarschuwingslampjes brandden er dan het vaakst? In ieder geval één keer oranje, vanwege de PVV-wens om een migratiestop op basis van staatsnoodrecht te realiseren.
Gaat de rechtszaak Milieudefensie v. Shell inderdaad de vraag beantwoorden „of het wel aan rechters is om een groot olie- en gasbedrijf als Shell een vermindering van zijn uitstoot op te leggen”?
Wie een ‘niet-Nederlandse’ achtergrond heeft wordt vaker gedagvaard, heeft een hogere kans op een veroordeling, krijgt vaker voorlopige hechtenis, heeft een drie keer zo hoge kans op celstraf.
Deze week stuitte Folkert Jensma op een Google-goudmijn: de zoekterm rule of law backsliding.
Wil een rechtsstaat overlastgevende systeemprofiteurs aanpakken, wat zonder twijfel ook moet, dan dient dat óók loepzuiver te gebeuren. Rechtsstatelijk dus, eerlijk, fair en gelijk.
Mogen gemeenten wetten waar ze geen zin in hebben naast zich neerleggen? Je zou denken van niet, maar er blijkt meer ruimte te zijn dan gedacht.
Complotdenken kiemt vooral in maatschappelijke angst en onzekerheid, maar kan ook lekker zijn. Je snapt opeens alles, je hoort ergens bij waar iedereen het onderling ook eens is.
Naar de totstandkoming van het kabinet-Wilders I zitten kijken is een tamelijk nerveuze aangelegenheid, althans voor wie zich de rechtsstaat aantrekt. Wilders’ ijskastmetafoor bood van meet af onvoldoende houvast.
Waar gaat onder een rechts kabinet de rechtsstaat het eerst scheuren en kraken? Het antwoord op dé vraag van 2024 lijkt me, gok ik, de politiek felbegeerde ‘asielstop’.
„Goede Folkert. Kun je een lijst maken van programmapunten van W. die de rechtsstaat specifiek aantasten?” Nou vooruit.
Is de democratische rechtsstaat bij Geert Wilders en zijn PVV veilig? Behalve op alle redacties wordt ook op alle relevante partijbureaus/fractieburelen die oefening nu gedaan.
Dat er dit jaar tien van de achttien verkiezingsprogramma's niet voldoen aan minimumnormen van de rechtstaat is enerzijds niet excuseerbaar en anderzijds ook geen nieuws.
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/bvhw/wp-content/blogs.dir/114/files/2022/11/jensma-folkert-20221105700-artikel-1.png)