Lunchen met

Elim Chan, tot mei chef-dirigent van het Antwerp Symphony Orchestra, wil de muziek laten vertellen wat haar lichaam moet doen, géén gebaren instuderen. Het is „een risico” om het zo te doen, maar; „Ik probeer het.”

Eva Crutzen maakte een dramaserie over rouw, Bodem, vanaf maandag te zien bij de NPO. Als elfjarige verloor ze haar moeder, vorig jaar haar regisseur, Wimie Wilhelm. „Een moeder staat voor veiligheid en die vond ik ook bij haar.”

Rachels vader Dino Soerel kreeg in 2017 levenslang vanwege zijn rol bij liquidaties in de Amsterdamse onderwereld. „Hij is dom en naïef geweest, maar ook een lieve vader.”

De luitenant-generaal probeert defensie van binnenuit te veranderen. „We zijn strenger voor hardwerkende vrouwen dan voor hardwerkende mannen.”

Het nieuwe boek van Sebastiaan Chabot gaat over de vader van zijn vriendin, filmmaker Joosje Duk. „Ik vond het zo ontroerend, een man van zijn statuur die een knuffelolifant nodig heeft om de wereld aan te kunnen.”

Advocaat Roger Cox steekt al zijn tijd in één ding: het hoger beroep in de klimaatzaak tegen Shell. Hij denkt nogmaals gelijk te krijgen. „Het is een beetje flirten met een burn-out.”

Daniel Cornelissen speelt koning Willem-Alexander in de nieuwe serie Koningshuis the Musical. „In film herhaal je dingen tot het goed is; op het toneel moet je elke avond even goed zijn, of beter.”

Mylou Frencken staat met haar eigen programma in haar eigen theater. „Ik voel me met een paar mooie liedjes op een podium het meest wie ik ben.”

Ellen Heijmerikx schreef een roman over haar broer, die naar Belize vertrok en in een moordenaar veranderde.

Bram Bakker, ex-psychiater, en zijn zoon Fimme Bakker, ex-verslaafde, staan samen op de planken. „Ik heb zijn verslaving nodig gehad om in te zien dat ik net zo mateloos ben als hij.”

Helen Kamperveen (74) speelt een hoofdrol in de bioscoopfilm Neem me mee. „Ja, je moet worden gevraagd omdat je goed bent. Maar je kan ook goed zijn en nooit gevraagd worden.”

Tamar Bot en Fanny van de Reijt schreven op wat ze meemaakten achter de schermen bij talkshowredacties. „Zo’n redactie is een heel eigen ecosysteem.”

Sprinter Churandy Martina gaat op voor zijn zesde Olympische Spelen. „Ik voelde dat ik nog door kan gaan. Nu weet ik wel: dit wordt mijn laatste keer.”

Danïel Boissevain groeide „zonder regels” op in kunstenaarsdorp Ruigoord. „Een van de redenen waarom ik hier nog zit: ik ben weggegaan.”

Barbara van Erp, oprichter en hoofdredacteur van Saar Magazine en de Saar-podcast, komt op voor vijftigplusvrouwen. Maar ze bekritiseert ze ook. „Ik kom een hoop zuurheid, piekerigheid en uitgeblustheid tegen.”

Barbara van Beukering schreef een boek over een rampjaar waarin ze ook haar haar verloor. „Ik schaamde me voor mijn verminkte uiterlijk, maar ook voor het feit dat ik er zo mee zat.

Illusionist Hans Klok treedt vrijwel dagelijks op. Het lijkt hem verschrikkelijk als het stopt – het optreden, zijn beroemdheid, het leven.

In essayboek Voornamelijk vrouwen schreef Connie Palmen over door haar bewonderde schrijvers. „Ik was one of the guys.”

Kinderarts Anita Vreugdenhil zet alles in om kinderen met overgewicht of obesitas gezonder te krijgen. „Het enige alternatief is wachten tot ze een nieuwe lever nodig hebben en we moeten transplanteren.”

Vorig jaar zat Marco Kroon nog veertig dagen in de cel. Vanaf 14 september draait in de Nederlandse bioscopen een speelfilm over de in opspraak geraakte militair. ‘Ik weet wat ik voor Nederland heb gedaan.’

Ayse Çimen, advocaat, verdedigt een van de verdachten van de moord op Peter R. de Vries. „Eén keer heb ik gedacht: ik stop met dit werk en begin een bloemenstalletje.”

Bridget Maasland, al dertig jaar op tv, vertelt bij een zesgangenlunch over haar overgangs-Facebookgroep, haar imago en de film die ze wil maken over haar doodgeboren tweelingbroertje. „Hij werd gewoon weggehaald.”

Hij vindt ‘de eerste keer’ zo’n ónzinbegrip, seksuoloog Rik van Lunsen: „Dat is niet de eerste keer seks, maar de eerste keer penis-in-vagina. Waar sláát dat op?”

Mathijs Deen, radiomaker en schrijver, publiceerde vorig jaar een ‘waddenthriller’. Het werd zijn bestverkochte boek. Deze week verscheen het vervolg, De Duiker. „Het wad is het ideale Tatort omdat het zelf voortdurend alle sporen uitwist.”

Zangeres en songwriter Tabitha Foen-A-Foe had altijd het gevoel dat muziek haar roeping was. Nu wil ze daarnaast voor zwangere vrouwen zorgen.

Fumiko Miura en Aki Watano schreven allebei een boek over leven als Japanse in Nederland, zonder dat ze dat van elkaar wisten. Toen wilden ze elkaar ontmoeten.

Els Kloek, historica en schrijfster, heeft geprobeerd zich los te maken van haar specialisme vrouwengeschiedenis. „Maar dat lukte gewoon niet, dat kleeft dan aan je.”

Dominic Seldis, contrabassist en bekend van tv-programma Maestro, trekt door het land met operazangeres Francis van Broekhuizen. „Ik ben in staat van elke situatie mijn happy place te maken.”

Joris Escher (56), schreef een vie romancée over zijn beroemde oudoom, kunstenaar M.C. Escher. „Ineens besefte ik: ik hóú gewoon heel erg van zijn werk.”