‘Nu ik uit dat dal aan het klimmen ben probeer ik weer een beetje leuk voor de dag te komen’

Samuel „Ik heb een moeilijke tijd achter de rug. Ik heb me een jaar of twee afgesloten van de wereld en dat zag je terug in mijn kleren: ik droeg vooral trainingspakken en alleen maar zwart. Ik zorgde slecht voor mezelf. Nu ik uit dat dal aan het klimmen ben probeer ik weer een beetje leuk voor de dag te komen, want kleding is een soort van zelfliefde. Soms ben ik nog een beetje verlegen, maar ik durf steeds meer van mezelf te laten zien. Ik draag bijvoorbeeld meer kleur. Al zou ik graag nóg meer kleur willen dragen, net als mijn moeder. Ik vind het cool hoe zij zich kleedt. Ze geeft geen fuck om wat anderen van haar vinden, op een goede manier. Die confidence, dat zou ik ook willen.

„Ik hou net als mijn moeder van tweedehands kleding. Ik heb twee vrienden met wie ik vaak ga shoppen in vintagewinkels in Arnhem en Nijmegen. Heel soms gaan we ook naar de Berschka, maar dan wil ik gelijk weer weg. Vintage is veel leuker, het dwingt je om een beetje creatief te zijn. En het is natuurlijk beter voor het klimaat.

„Op straat kijk ik naar wat andere mensen dragen. Ik doe ook veel inspiratie op via socials of gewoon door eindeloos pagina’s aan te klikken bij Zalando. Maar ik probeer vooral dingen uit in winkels. Soms ziet het er niet uit, maar dat hoort erbij. Je moet experimenteren om tot een eigen stijl te komen.

„Het is leuk als spullen een persoonlijk verhaal hebben. Deze armband en ring heb ik op Bali gekocht. Ik ben deels Indonesisch, dus het is echt iets van mezelf. Die andere armband kreeg ik bij een chakra-healing, ook op Bali. Hij schijnt me te beschermen tegen de duivel, dus die hou ik maar om.

„Voor mijn werk als technicus draag ik nog wel zwart, dat is nu eenmaal de dresscode. Door mijn moeder kwam ik als klein kind al veel in theaters. Een leuke wereld met gezellige, alternatieve mensen. Ik werk nu achter de schermen, maar het is mijn doel om uiteindelijk voor de schermen te gaan werken als acteur of maker.”

He’s working towards the light en uit dat met zijn kleren

Eve „Hoe ouder ik word, hoe meer vrijheid ik voel om de male gaze los te laten. Die had ik echt geïnternaliseerd. Ik heb heel lang het gevoel gehad dat ik ergens aan moest voldoen. Als jonge vrouw krijg je veel commentaar op hoe je eruitziet. Soms is dat leuk, maar vaak ook echt niet. Nu voel ik totale vrijheid om te dragen wat ík tof vind. Ik geef inderdaad geen fuck meer om wat andere mensen denken.

„Ik ben veel meer expressieve kleuren gaan dragen, want er zijn al genoeg havermoutkleuren op de wereld. Deze jurk heb ik ook gekocht vanwege z’n kleur. Hij is van Martan, een Nederlands ontwerpduo dat ik ontdekte toen ze waanzinnige kostuums voor een voorstelling van Oostpool hadden ontworpen. Toen ik erachter kwam dat ze hun collecties van afgedankt hotellinnen maken, was ik helemaal om. Sinds een paar jaar koop ik namelijk niks nieuws meer, alleen nog kleren die vintage of geüpcycled zijn. Vooral vanwege het klimaat; de fashion industry is een van de meest vervuilende industrieën ter wereld. Ik ben ook vegetariër, heb geen auto en vlieg zo min mogelijk.

„Na zijn depressie zie ik Samuel langzaam maar zeker weer opengaan. He’s working towards the light en uit dat met zijn kleren. Ik vind het heel bijzonder om dit moment vast te leggen in deze rubriek.

„Zelf ben ik helemaal niet met mode opgevoed. Daar hadden we geen geld voor. Ik ben in Manchester geboren en toen ik vier jaar oud was naar Nederland verhuisd; mijn ouders waren blij dat ze hier werk hadden. Ik ben wel opgevoed met musea, boeken en muziek.

„Heel dierbaar is de grote ring die ik om heb. Toen ik vijftig werd heb ik een groot feest gegeven en deze ring laten maken, want ik vind dat je bijzondere momenten in het leven moet markeren. Samuel had voor mijn verjaardag een gedicht geschreven waarin de tekst ‘helaas een feminist, maar gelukkig een optimist’ stond. In die ring heb ik ‘gelukkig een optimist’ laten graveren, want dat ben ik echt.”